Sanat / Faruk Nafiz ÇAMLIBEL

SANAT / Faruk Nafiz ÇAMLIBEL Yalnız senin gezdiğin bahçede açmaz çiçek, Bizim diyarımız da binbir baharı saklar! Kolumuzdan tutarak sen istersen bizi çek, İncinir düz caddede dağda gezen ayaklar. Sen kubbesinde ince bir mozayik arar da, Gezersin kırk asırlık bir mabedin içini. Bizi sarsar bir sülüs yazı görsek duvarda, Bize heyecan verir bir parça yeşil çini. Sen raksına dalarken için titrer derinden, Çiçekli bir sahnede bir beyaz kelebeğin; Bizim de kalbimizi kımıldatır yerinden, Toprağa diz vuruşu dağ gibi bir zeybeğin. Fırtınayı andıran orkestıra sesleri, Bir ürperiş getirir senin sinirlerine; Iztırab çekenlerin acıklı nefesleri, Bizde geçer en hazin bir musikî yerine! Sen anlayan bir gözle süzersin uzun uzun, Yabancı bir şehirde bir kadın heykelini; Biz duyarız en büyük zevkini ruhumuzun, Görünce bir köylünün kıvrılmayan belini. Başka sanat bilmeyiz, karşımızda dururken, Söylenmemiş bir masal gibi Anadolu'muz. Arkadaş ! Biz bu yolda türküler tuttururken, Sana uğurlar olsun.. Ayrılıyor yolumuz... Faruk Nafiz Çamlıbel ( 1898 - 1973 )